ဇင္မေဘာက္မွသည္

ဇင္မေဘာက္မွသည္
============
အိုက္ေဇာ၌ အကၽြႏ္ုပ္လွည့္ပတ္ၿပီးနီပါသည္။ ကိုေမာင္ငါ႐ို႕အိမ္တြင္ တခဏနီၿပီး ကိုေလာ္မာ႐ို႕အိမ္တြင္ လားနီပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကိုေလာ္မာအစ္မမွာ အပ်ိဳႀကီး၊ အကၽြႏ္ုပ္ထက္ အသက္ေလးငါးႏွစ္ႀကီးသည္။ အနီအထိုင္ ယဥ္ေက်းသိမ္မြိသည္။ အပ္ျခဳပ္သည္။ ကိုေလာ္မာက ေက်ာင္းဆရာလုပ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွ မီဇိုးလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။ ေနာက္ မီဇူးေက်ာင္းဆရာတေယာက္အိမ္၌နီသည္။ သူ၏မယားမွာ မဏိပူရ ကသဲလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူက ျမန္မာေက်ာင္းသားလွဳပ္လွ်ားမႈ အၿခီနီမဟန္မွန္းသိ၍ အကၽြႏ္ုပ္အား ျပည္ထဲသို႔ ျပန္၀င္လားရန္ တိုက္တြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အိမ္တြင္ နီမေပ်ာ္၍ ဇင္မေဘာက္စခန္းသို႔လားနီသည္။
ဇင္မေဘာက္မွာ အိုက္ေဇာၿမိဳ႕၏အရွိေျမာက္ဖက္ သံုးမိုင္ခန္႔အကြာ ကၽြန္းရြာေခ်တရြာျဖစ္သည္။ အိုက္ေဇာမွာ ဇင္မေဘာက္သို႔ ဘာ့စ္ကားဟိသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အကၽြႏၤုပ္႐ို႕က ၿခီက်င္လမ္းေလွ်ာက္လားတတ္သည္။ ဇင္မေဘာက္၌ အတူနီသည့္ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ကိုေထြး (ယခု) အိႏၵိယ၊ ကိုထြန္းထြန္း (ယခု) ျမန္မာ။၊ ကိုေဇာ္ေဌး (ယခု) ၾသစေတ်းလ်၊ ကိုမိုး (ကေနဒါ)(ကြယ္လြန္)၊ ကိုျမင့္ေအး (ေနာ္ေ၀း)၊ ဆန္နီ၊ မိုးခ်ဳပ္ (ယခု) VOA သတင္းေထာက္။၊ ေငြတိုး၊ ကိုႏိုင္ (ယခု)(ျမန္မာ)၊ ေဒါက္တာေဇာ္၀င္းေအာင္ (ယခု) အေမရိက၊ မသင္းသင္းေအာင္ (ယခု)(ျမန္မာ) မဇႇ််ိမသတင္းစာအယ္တီတာခ်ဳပ္ လီယာဥ္ျပန္ပီးဆဲြသမား ကိုစိုးျမင့္ဇနီး၊ ကိုဗလ (ယခု) အိႏၵိယ၊ ကိုသန္းလင္း (ရခုိင္)(ေက်ာက္ေတာ္)(ကြယ္လြန္)၊ ကို၀င္းထြန္း (က်ဆံုး)၊ ဦးညြန္႔လွ (ကေနဒါ)၊ ေဒၚေမာ္လီ (ကေနဒါ)၊ ကိုလတ္ (ယခု) ၾသစေတ်းလ်၊ ကို၀င္းေအာင္ (ယခု) ၾသစေတ်းလ်၊ ကိုမင္းမင္း (ျမန္မာ)၊ ကိုဇင္ႏိုင္ (ျမန္မာ)၊ ကိုေမာင္ဖုန္း (အိုက္ေဇာ)၊ ကိုထြန္းရီ၊ (ျမန္မာ)၊ ကိုသန္းထြန္း (တီးတိန္)၊ ကိုသားႀကီး (ယခု) ၾသစေထ်းလ်။ ကိုလွထြန္းျဖစ္သည္။
စား၀တ္နီရီးအတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ၿမီတူး၊ လမ္းေဖာက္၊ ျခည္ခ်လုပ္ကတ္ရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕က ရကၠန္းမခတ္တတ္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္က ရကၠန္းသမားမ်ားအတြက္ ျခည္ခ်ပီးပါသည္။ ရကၠန္းသမ်ားမ်ားအတြက္ အက်ိဳးဟိေရပိုင္ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕အတြက္လည္း တြက္ေျခကိုက္သည္။ တခါတခါ ၿမီလားတူးရပါသည္။ တရက္နိၿမီလားတူးရေသာအိမ္မွာ ႏြားသတ္႐ံုျဖစ္နီသည္။ ႏြားထီးတေကာင္ကို သတ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္လည္း အတြိအႀကံဳျဖစ္ တြိဖူးျမင္ဖူးသည္ဟိေအာင္ ၿမီတူးသည္ကိုရပ္၍ ဤအတိုင္းထိုင္ၾကည့္နီပါသည္။ ႏြားမွာ အသတ္ခံရမည္ကိုသိ၍ လူကဲ့သို႔ မ်က္ရည္က်သည္။ မိမိမွာ ၿဂိဳဟိယင့္သားႏွင့္ ျပန္၍မခုခံ ဤအတိုင္းရာအသတ္ခံလားသည္။ ၿဂိဳႏွင့္တခ်က္ခတ္လိုက္လွ်င္ ဂြင္ခ်င္း အသက္ထြက္လားမည္မွာ အမွန္။ တိရိစၦာန္ျဖစ္ယင့္သားႏွင့္ လူထက္ပင္လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားက ႏြားသားစားျခင္းကို ေယွာင္ၾကည္ျခင္းျဖစ္မည္။ မသတ္အပ္၊ မစားအပ္ေသာအသက္ျဖစ္၍ မသတ္မစားျခင္းျဖစ္မည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ကား ဗုဒၶဘာသာဆိုေသာ္လည္း တြိမေယွာင္အကုန္သတ္၊ တြိမေယွာင္ အကုန္စားသည္။ လူျဖစ္ေသာ္လည္း တိရိစၦာန္ႏွင့္ ထူးမျခားနားျဖစ္သည္။
ဇင္မေဘာက္၌နီစဥ္အတြင္းထူးျခားသည္မွာ ၁၉၉၀ ခု World Cup ကမၻာ့ဖလားပဲြျဖစ္သည္။ ဂ်ာမဏီက မာရဒိုနာဦးေဆာင္ေသာ လက္ဟိခ်န္ပီယံ အာဂ်င္တီးနားကို ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္တြင္ ၁ ဂိုး ၀ ျဖင့္ အႏိုင္ရလိုက္ေသာ အီတလီႏိုင္ငံ၌က်င့္ပေသာပဲြျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းကပင္ မီဇူရမ္ ကၽြန္းရြာေခ်တရြာ၌ပင္ ကမၻာ့ဖလားပဲြကို Live ၾကည့္႐ႈႏိုင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ကိုမိုး၊ ေမာင္ဖုန္းႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ မီဇူး၀ါႀကီးမလင္မယားအိမ္တအိမ္ဟိသည္။ မက္မန္းသီးမ်ားစြာသီး၍ မက္မန္းသီး၀စြာစားခရသည္။ မိုးဦးက် ၀ါးတုတ္ထြက္သျဖင့္ ေခ်ာင္းကိုလား၍ ၀ါးတုတ္လားခူးပါသည္။ ေခ်ာင္းကိုေရာက္ၿပီးမွ မိမိ႐ို႕နီရာ ဇင္မေဘာက္ရြာကို လွမ္းႀကည့္ေသာအခါ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ မိုးရိပ္ခဲမ်ားမွာ ရြာေအာက္ေတာင္ခါးပန္းမွ ပတ္လားနီသည္ကိုျမင္ၿပီးမွ မိမိ႐ို႕နီသည္မွာ မိုးထက္ျမင့္ေၾကာင္းသေဖာေပါက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တခါတခါ အိမ္ကမယားသည္ကိုလည္း နင္႐ို႕တိမွာ ဇာျဖစ္ ေကာင္းခင္ဘံုကိုေရာက္ဖို႔က်ည္း ဆုေတာင္းနီကတ္စြာလဲ။ ကိုယ္႐ို႕ ေကာင္းခင္ဘံုအထက္မွာ ေရာက္နီစြာ အခုထက္ထိမသိကတ္လားဟု နတ္၍သြန္း၍ ေျပာမိပါသည္။ တခါတြင္ အကၽြႏ္ု္ပ္႐ို႕ေက်ာင္းသားမ်ားတဖက္ ဇင္မေဘာက္ရြာသားမ်ားတဖက္ ေဘာ္လံုးေက်ာက္ျဖစ္ပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ေက်ာင္းသားမ်ား (၇) ဂိုး ဂိုးမဟိ အျပတ္ ယံႈးသည္။
အကၽြႏ္ုပ္ ဇင္မေဘာက္စခန္းတြင္နီခိုက္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆိုင္က မဏိပူစခန္းမွ လာ၍ သင္တန္းပို႔ခ်ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယခုနယ္သလန္ေရာက္ ကိုခ်ိဳဇံမွာ မဏိပူ Camp တြင္ ဟိသည္။ မွတ္မိနီမိသည္မွာ သင္တန္းတြင္ ေဒါက္တာေဇာ္၀င္းေအာင္ႏွင့္အကၽြႏ္ုပ္ Fighting ခ်ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာေဇာ္၀င္းေအာင္က တခ်က္ေဆာင့္ကန္လိုက္သည္ႏွင့္ မိမိမွာ တခ်က္တည္းႏွင့္ ထိုင္လဲက်လားပါသည္။ သင္းသင္းေအာင္ကား မိမၼသားဆိုေသာ္ျငားလည္း ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္တန္းတူ အလြန္သတၱိေကာင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ၿပီး ေဒါင္က်က်ျပားက်က်ခံႏိုင္ရည္ဟိသည္။ ေတာ္လွန္ရီးလုပ္ခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား စံနမူနာယူထိုက္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရီးအတြက္ စိတ္အထက္သန္ဆံုးမွာ ကို၀င္းထြန္းႏွင့္ ကိုျမင့္ေအးျဖစ္သည္။ ကိုဗလကား နာမည္ႏွင့္လူႏွင့္တျခားစီ အကၽြႏ္ုပ္ကဲ့သို႔ ပိန္ပိန္ေညႇာင္ေညႇာင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံရီးအေတြးအေခၚေတာက္ေျပာင္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ၾကားသိခရသည္မွာ အေရးအခင္းတြင္း ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ႏွင့္အတူ ရွိထြက္တိုက္ပဲြ၀င္ခေသာ ရဲရဲေတာက္သူရဲေကာင္း ယုယုေမာ္သည္လည္း က်င္ဖိုင္းသို႔ေရာက္လာခေၾကာင္းၾကားသိခရသည္။ ျပန္ထဲသို႔ ျပန္၀င္လားသည္ကိုကား ေကာင္းေကာင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ဒူးမေထာက္လက္မေျမွာက္သူမ်ားထဲတြင္ အစ္မႀကီးေဒၚေမာ္လီလည္း ပါ၀င္သည္။ ကိုေထြး၊ ကိုထြန္းထြန္း၊ ကိုေဇာ္ေဌးမွာ မံုရြာဇာတိျဖစ္သည္။ ကိုမိုးကား ကရင္ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ၿပီး ဘြင္းဘြင္းသမားျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ အိႏႎၵယသို႔ ဒုတိယတေခါက္ကူးျဖတ္စဥ္ ကိုသန္းေမာင္ႏွင့္အတူ ထရိပူရ ေဘာင္းကူးရြာ၌ေသာင္တင္နီစဥ္ ကိုမိုးကိုယ္တိုင္ဆင္းလာၿပီး အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕အား ကယ္ထုတ္ခသူျဖစ္သည္။ ယခု ကေနဒါေရာက္ၿပီးမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကြယ္လြန္လားခၿပီးျဖစ္သည္။ ကို၀င္းထြန္းကား ဘဂၤလားနယ္စပ္တြင္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရီးအတြက္ ကြင္းဆင္းစဥ္ လုပ္ႀကံျခင္းခံလိုက္ရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ Aizawl သို႔ ပထမတေခါက္ေရာက္စဥ္ ကို၀င္းထြန္းအိမ္ေထာင္မက်သိမ့္ပါ။ မေခါမီးတူမအား ခ်ဥ္းကပ္နီတုန္းကာလျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ေရာက္လာေသာအခါတြင္ကား အိမ္ေထာင္က်၍ ေဒလီသို႔ေရာက္နီၿပီးျဖစ္သည္။ န၀ဒရပ္ကြက္တြင္ ဦးညြန္႔လွ ေဒၚေမာ္လီ၊ ကို၀င္းထြန္းရို႕မိသားစု အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ တရပ္ကြက္တည္းအတူနီခသည္။ မွတ္မိရရ ကို၀င္းထြန္းက အကၽြႏ္ုပ္အား ေဘာင္းဘီတလံုး ၀ယ္ျခဳပ္ပီးသည္။ သူက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရီး ေကာင္းေကာင္းစိတ္ထက္သန္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္က အၿခီနီမေကာင္း မဆင္းရန္ေျပာသည္ကို သူက ပိတ္ဆို႔ထားသည္ဟု ထင္သည္။ ေနာက္ပိုင္း နယ္စပ္သို႔ဆင္း၍ လက္တြိကြင္းဆင္းခိုက္ လုပ္ႀကံခံလိုက္ရသည္။ မည္သည့္အဖဲြ႔ျဖစ္သည္ကိုကား အတိအက်မသိ။ အတိအက်မသိဘဲလည္း ခ်မရြီးခ်င္ပါ။ ေနာက္ လက္နက္ကိုင္အလုပ္ခ်င္ဆံုးမွာ ယခုေနာ္ေ၀းေရာက္ ကိုျမင့္ေအးျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ေဒလီသို႔တက္လာေသာအခါ နယ္စပ္၌အၿခီနီမေကာင္းသည္ကိုကား သတိပီးခပါသည္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာ အိုက္ေဇာ၌ ရပ္တည္လွ်က္ က်န္ခသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေဒလီသို႔တက္သည္ကို ေဖာက္ျပန္သူအျဖစ္ အစြပ္အစဲြခံရမည္ကို မလိုလားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ကား နယ္စပ္အနီအထားႏွင့္ ရည္ရွည္ရပ္တည္ရီးကို သေဖာေပါက္သျဖင့္ ေ၀ဖန္ကဲ့ရဲ့ျခင္းကိုလြန္ဆန္၍ ကိုသန္းေမာင္ႏွင့္အတူ ေဒလီသို႔တက္ပါလာလတ္သည္။ ဓါတ္ပံုထဲက အကၽြႏ္ုပ္ရွိက အၤက်ီအျဖဴ အျပာႏွင့္ ထိုင္နီသူမွာ ကိုယ္ေတာ္သန္းလင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ္ေတာ္သန္းလင္းမွာ ေက်ာက္ေတာ္ဇာတိျဖစ္ၿပီး ဘုန္းႀကီး၀တ္ႏွင့္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုရန္ႏိုင္ႏွင့္ ကီးမကိုက္သည္မ်ားဟိသည္။ ေဒလီသို႔တက္လာ၍ ႏွစ္အင္တန္နီၿပီးမွ ေဒလီ၏အပူဒါဏ္ကို မခံႏိုင္၍ ျပည္ထဲသို႔ ျပန္၀င္လားသည္။ အခ်ဳပ္ခံရၿပီး အခ်ဳပ္တြင္းႏွိပ္စက္ခံရမႈေၾကာင့္ စိတ္လြတ္လားၿပီး လမ္းေဘး၌ပင္ သီက်လားသည္ဟုသိရသည္။ နီရာကိုကား အတိအက်မသိ။ ကိုလတ္ကား ကရားေတးသမား။ သူ႔ဇနီးကား ေဒလီ၌ကြယ္လြန္လားသည္။ ယခု ၾသစေတ်းကို ေရာက္နီၿပီးျဖစ္သည္။ ကိုဇင္ႏိုင္ကား ေနာက္ပိုင္း ABSDF တြင္၀င္လုပ္သည္။ ယခု ျပည္ထဲျဖစ္သည္။ ကိုေဇာ္ေဌး၊ ကိုေမာင္ငါ၊ ကိုသားႀကီး၊ ကို၀င္းေအာင္ ယခု ၾသစေတ်းလ်သို႔ ေရာက္နီၿပီးျဖစ္သည္။ မိုးခ်ဳပ္က VOA တြင္ ယခုသတင္းေထာက္အျဖစ္လုပ္ကိုင္လွ်က္ဟိသည္။ VOA သို႔ မေျပာင္းခင္ RFA ၌ ၀င္လုပ္ခသည္။ ကိုႏိုင္မွာ ဗိုလ္ရာဇာ႐ို႕ကိစၥမတိုင္ခင္ကတည္းက Grewal ၏လက္ခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာစစ္သား (၁၂) ေယာက္ႏွင့္အတူ ေဒလီမွ ျမန္မာျပည္သို႔ ဖမ္းပို႔ခံလိုက္ရသည္။
ကိုရန္ႏိုင္ကိစၥအနည္းငယ္ေျပာပါမည္။ ကိုရန္ႏိုင္ကား ရခိုင္ေက်ာင္းသားအဖဲြ႕တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္ခ်င္စိတ္ေကာင္းေကာင္းျပင္းျပသူျဖစ္သည္။ ၁၉၉၀ ႏွစ္က အကၽြႏ္ုပ္ Aizawl စေရာက္တည္းက ေဒလီသို႔လႊတ္ခသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ကား ကိုရန္ႏိုင္စကားကိုနားမေထာင္ဘဲ ဘဂၤလားသို႔တေခါက္ျပန္ဆင္းၿပီး မိမိႏွင့္တရပ္ကြက္တည္းျဖစ္သူ စံသာေအာင္႐ို႕အား ယံုၾကည္မိသျဖင့္ ခြီးၿပီး၀က္ၿပီးျပန္တက္လာခရသည္။ အကယ္၍ အကၽြႏ္ုပ္ရာ ကိုရန္ႏိုင္စကားကိုလက္ခံၿပီး ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက ေဒလီသို႔တက္လာခဖို႔ဆိုေက ရခိုင္ေက်ာင္းသားအဖဲြ႕အစည္း၏အနီအထားမွာ အခုပိုင္ အၿခီနီဆိုး၀ါးဖို႔အေၾကာင္းမဟိပါ။ ဗိုလ္ရာဇာ႐ို႕ဆင္းလာၿပီး ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္က ထိုးစစ္ဆင္သျဖင့္ ထြက္ၿပီးလာရေသာဒုကၡသည္မ်ားကိစၥ UN ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ ကိုရန္ႏိုင္ကပင္ မိမိအိပ္စိုက္ ေငြမ်ားစြာက်ခံပီးပါသည္။ နယ္စပ္သို႔သူကိုယ္တိုင္ဆင္း၍ မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုမ်ားစုေဆာင္းပီးသည္။ စိုး၀င္း (ဆြီဒန္)၊ ဘေအာင္ (ဆြီဒန္)။ လွေစာ (အေမရိက) ႐ို႕အား ေဒလီသို႔ အကၽြႏ္ုပ္မတိုင္ခင္ ပို႔တင္ပီးခသူမွာ ကိုရန္ႏိုင္ျဖစ္သည္။ အႏၵမာန္ကိစၥ၌ အသီေစာလားခရသည္မွာ ေကာင္းေကာင္း၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႐ို႕လုပ္ႀကံခံလိုက္ရသည္ကိုကား တေယာက္ေခ်ကလည္း ျမင္လိုက္ရသည္မဟုတ္။ သီနတ္သံကိုၾကား၍ စိတ္အထင္ျဖင့္ ယမ္းတုတ္ကတ္စြာရာျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ယံုၾကည္သည္မွာ Grewal ႐ို႕က ျမန္မာစစ္တပ္အားလႊဲေျပာင္းပီးလိုက္သည္ျဖစ္မည္။ အသတ္ခံေကာင္းခံရလွ်င္ ျမန္မာျပည္ေရာက္ၿပီး တနီရာ၌ သတ္ျဖတ္လိုက္သည္ျဖစ္မည္။ အကယ္၍ သတ္ျဖတ္ခသည္ဟိေသာ္ သတ္ျဖတ္ခေသာ လူသတ္တရားခံမ်ားကိုေဖာ္ထုတ္၍ လူသတ္မႈျဖင့္ တရားစြဲကတ္ရဖို႔ျဖစ္ေတ။ မၾကာခင္က Facebook ထက္တြင္ Byala Thukha ပို႔တင္လိုက္ေသာသတင္းအရ ယခင္ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းတေယာက္ေျပာျပ၍ ဗိုလ္ရာဇာလည္း ျပည္ေထာင္ထဲတြင္ အသက္ရွင္လွ်က္ဟိသိမ့္ေၾကာင္းသတင္းရသည္။ ဤသတင္း ေကာင္းေကာင္းယုတၱိဟိသည္။ ဤသတင္းကို ရခိုင္သားမ်ားေပါ့ေပါ့တန္တန္မနီသင့္။ အပူတျပင္းစံုစမ္းသင့္သည္။ ကိုရန္ႏိုင္ႏွင့္ ကိုေစာထြန္းလည္း အသက္ရွက္လွ်က္ဟိေကာင္းဟိႏိုင္သည္။ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ကိုျဖဳတ္ခ်ၿပီးေနာက္ အျဖဳတ္ခံရေသာ ေထာက္လွန္ေရးေဟာင္းမ်ားကိုခ်ဥ္းကပ္လွ်င္ သတင္းအတိအက် အေသးစိတ္ရႏိုင္စရာအေၾကာင္းဟိသည္။ ျပည္ထဲကလူမ်ားရာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာကိစၥျဖစ္၍ ျပည္ထဲဟိ မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္မ်ား အိပ္ငိုက္မနီသင့္ပါယာ။ ယခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုလွ်င္ Grewal ၏ဓါတ္ပံုလည္း Internet ထက္ေရာက္သင့္စြာၾကာယာ။ ဇာျဖစ္မတက္လာသိမ့္စြာလဲ။ Grewal ကို ေနာက္ေယာင္ခံမလိုက္ပဲ ဇာျဖစ္ေအအတိုင္းလႊတ္ထားကတ္စြာလဲ။ သြီးအီးလားခလို႔ မိလားခကတ္စြာလား။ ရခိုင္သြီးက ေကာက္႐ိုးမီးလား။ မီးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာတက္လာသည္။ ဇတ္လိုက္တိက ဇတ္ၾကည့္နီကတ္ေတခါ ပရိႆတ္က အိုးမပူပဲ ခြက္ပူေယွာင္ျဖစ္နီေရ။
ဇင္မေဘာက္စခန္းတြင္နီၿပီးမွ အကၽြႏ္ုပ္ ကိုရန္ႏိုင္႐ို႕အိမ္တြင္လားနီပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကိုရန္ႏိုင္ႏွင့္ ကိုဇားယာမွာ တအိမ္တည္း တတူနီသည္။ Bara Bazar လမ္းမအထက္ဖက္ျခမ္း Top Resturant ႏွင့္ကပ္လွ်က္ ကိုရန္ႏိုင္႐ို႕ ေရဒီယို ျပဳပ်င္ဆိုင္ဟိသည္။ အတက္အဆင္းလွီကားထစ္တခုရာ ျခားသည္။ ကိုဇားယာမွာ ျမန္မာျပည္က မီဇူလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ကိုရန္ႏိုင္႐ို႕အိမ္တြင္နီစဥ္ ေဒါက္တာေဇာ္၀င္ေအာင္၊ သင္းသင္းေအာင္႐ို႕ ေဒလီသို႔လားခိုက္ႀကံဳသျဖင့္ ကိုရန္ႏိုင္က အကၽြႏ္ုပ္အား ေဒလီသို႔ လိုက္ပါလားစီခ်င္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္က မားပါရာကို လားခ်င္ေသာဆႏၵ၊ ဘဂၤလားသို႔ျပန္၍ ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္လုပ္ခ်င္သည့္ဆႏၵဟိသည္ျဖစ္၍ မားပါရာသို႔ ခရီးတေခါက္ထြက္ျဖစ္လိုက္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္မီဇူရမ္သို႔ေရာက္လားခ်ိန္တြင္ ကိုျမတ္သူႏွင့္ ကိုေက်ာ္သန္းမွာ ေဒလီသို႔ ေရာက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။
မားပါရာသည္ မီဇူရမ္ ဘဂၤလားနယ္စပ္ သက္ရြာေခ်တရြာျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မွာ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးရဲေဖာ္ေဟာင္းတဦးျဖစ္သည္။ မီဇူရမ္ျပည္နယ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ခေသာ MNF အဖဲြ႕၏လက္ဟိဥကၠဌဇိုးရမ္းထန္းငါႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္သည္။ သူ႔အား ဆံရွည္ကိုယ္ေတာ္အျဖစ္လူသိေၾကာင္းေျပာျပပါသည္။ သူ၏သားသိန္းေအာင္သည္လည္း အကၽြႏ္ုပ္အယင္ ဇင္မေဘာက္စခန္း၌ လာနီခေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမ်ားေျပာျပ၍ သိရသည္။
အကၽြႏ္ုပ္တေယာက္တည္း ခရီးလားပါသည္။ ဘာ့စ္ကားေရာက္သည့္ ေနာက္ဆံုးၿမိဳ႕ကိုေရာက္၍ ထိုမွတဆင့္ မားပါရာသို႔ (၁၀) မိုင္ေလာက္ ၿခီက်င္ေလွ်ာက္ရသည္။ ၿခီက်င္ေလွ်ာက္ရသည္မွာ ၿမီျပန္႔မဟုတ္ ေတာင္ေၾကာလမ္းအတိုင္း ၿခီက်င္ေလွ်ာက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ျဖတ္လမ္းသိလွ်င္ ပိုနီးသည္ဟုဆိုေသာ္လည္း အကၽြႏ္ုပ္ကား ျဖတ္လမ္းမသိသျဖင့္ ကားလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္သည္။ လမ္းတြင္ လမ္းပ်င္နီေသာ ဒံုးကလားမ်ားႏွင့္ အိႏၵိယရဲသားတခ်ိဳ႕ကို တြိရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ကား အဆင္းျဖစ္၍ ယင္းေလာက္ထိ အစစ္အဆီးမဟိ။ နယ္စပ္ကတက္လာလွ်င္ ပိုစစ္သည္ဟုသိရသည္။ ရဲသားမ်ားကို ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး မားပါရာသို႔ တေယာက္တည္းေပါက္ခ်ပါလတ္သည္။
ဆရာေတာ္မွာ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္သတိလြတ္တတ္သည္မွအပ ႏိုင္ငံရီးအေတြးအေခၚအေျမာ္အျမင္ဟိသည္။ BBC သတင္းမ်ားကိုလည္း မလြတ္တန္းနားေထာင္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ကား ေတာ္လွန္ရီးလုပ္နီပါသည္ဆိုေသာ္လည္း BBC နားမေထာင္ျဖစ္။ အကၽြႏ္ုပ္ ေဒလီသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ အိုက္ေဇာသို႔လာေရာက္၍ ထိုစဥ္က MNF ျပန္လည္၍ ေအာင္ပဲြခံၿပီး ဇိုးရမ္းထန္းငါ မီဇူရမ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္စဥ္ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္လားတြိေၾကာင္းၾကားသိရသည္။ ဆရာေတာ္အား Aizawl တြင္က်န္ခေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ NLD အဖဲြ႕၀င္မ်ားက ကိုးကြယ္ထားသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္မည္။ မည္သည့္နီရာ၌ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္ကိုကား မၾကားသိလိုက္ပါယာ။ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းထိုင္ရာ မားပါရာတြင္ ရခိုင္ျပည္မွလူႀကီးတေယာက္လည္း သက္အမ်ိဳးသမီးတဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်လွ်က္ဟိသည္။ သူက MNF ပါတီ၀င္အျဖစ္ သစၥာဟိစြာရပ္တည္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ Aizawl သို႔ လားေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ Aizawl ၌ သူ၏မိသားစုကို တြိခရသည္။ သားအႀကီးသူမွာ ဆယ္တန္းေျဖထားေၾကာင္းေျပာသည္။
အကၽြႏ္ုပ္ မားပါရာ၌ တပါတ္ေလာက္နီၿပီး အမ်ားမၾကာ ကိုရန္ႏိုင္က စိတ္မခ်သျဖင့္ ေပါက္ခ်ပါလတ္သည္။ အျပန္တြင္ ကိုရန္ႏိုင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တတူျပန္သည္။ လမ္းၿမိဳ႕တၿမိဳ႕တြင္ ေခတၱနားစဥ္ လူမိုက္ဆန္ဆန္လူတေယာက္က ျပႆနာရွာသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕က Aizawl ကလာေၾကာင္း ေျပာျပေသာ္လည္းလက္မခံ။ မနည္းေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုရသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေနာက္တေခါက္ ၀င္ရယာလားမသိ ေအာင့္မိမိသည္။ ေနာက္တေခါက္၀င္ေကက သက္သာဖို႔မဟုတ္ ေထာင္က်ေကာင္းက်ႏိုင္သည္။ ေနာက္ပိုင္း လူမိုက္က စိတ္ေကာင္း၀င္ၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ ကိုရန္ႏိုင္ႏွင့္ အကၽြႏ္ုပ္ႏွစ္ေယာက္ အဖမ္းမဆီးမဟိ Aizawl သို႔ ျပန္ေရာက္လာလတ္သည္။
မီဇူရမ္၌နီရသည္မွာ ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ရာသီဥတုေကာင္းမြန္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အစားအေသာက္လည္းေပါသည္။ မီဇူး၀က္သားဆိုလွ်င္ အိမ္၌အထူးမြီးစပ္ထားသည္ျဖစ္၍ မံုညင္းဟင္းႏွင့္ေရာျပဳတ္လွ်င္ ဆြီမ်ိဳးမိေလာက္ေအာင္ေကာင္းသည္။ မီဇူးဟင္းရည္မွာ မံုညင္းကို ဆားအနည္းငယ္ခပ္လွ်က္ ရီလံုျပဳတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အစတြင္ ေသာက္၍ လံုး၀အရသာမတြိ။ ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း သဘာ၀အရသာကိုပင္ တမ္းတမ္းစဲြျဖစ္လာသည္။ ၄င္း မီဇူးဟင္းရည္ႀကိဳက္လားၿပီးဆိုလွ်င္ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔အရသာကို လွည့္မၾကည့္ခ်င္လိုက္ယာ။ ျမန္မာျပည္က လူမ်ားမွာကား အသိဥာဏ္ေခါင္းပါး၍ ယခုထက္ထိ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔ကို စားသံုးလွ်က္ဟိသည္။ သို႔ျဖင့္ အသက္ (၄၀) မေက်ာ္ မရဏႏွင့္ စ်ာန္ႂကြလားသည္က မ်ားသည္။ သတိရ၍ သတင္းမီးေသာအခါ အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေက်ာင္းနီဖက္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေခ်လည္း အသက္ရွင္လွ်က္ မဟိလိုက္ပါယာ။ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ရာ က်န္ၿပီးျဖစ္သည္။ အန္ဒရိန္းခပ္ထားေသာ ရခိုင္ေတာအရက္ေသာက္သည္ထက္ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔စားသံုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မီဇူရမ္၌ေကာင္းမြန္သည္မွာ မီဇူအသံလႊင့္လွိဳင္းကို (၂၄) နာရီ အသံလႊင့္ခြင့္ရသည္။ မီဇူး (TV) (24) နာရီရသည္။ လ်ပ္စစ္မီး (၂၄) နာရီရသည္။ မီဇူဘာသာစကားကိုလည္း တကၠသိုလ္တန္းအထိ သင္ၾကားခြင့္ရသည္။ အေသးစားစီးပြားရီးႏွင့္ အိုးအိမ္စီမံကိန္း ႏွစ္ရွည္ခ်ီးေငြမ်ား အစိုးရပါးက လံုလံုေလာက္ေလာက္ရဟိသည္။ ဆီးတကၠသိုလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းမ်ားအတြက္ ျပည္နယ္ Quota ႏွင့္ ျပည္နယ္ေထာက္ပံ့ေၾကး Scholarship ဟိသည္။ ၿမိဳ႕တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ရီးယႏၱရားပိုင္းတြင္လည္း အားလံုးမီဇူလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာကဲ့သို႔ ဖက္ခြက္စစ္တပ္က နီရာတက ဗိုလ္က်၍မရ။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အတိုင္းအတာတခုအထိ အျပည့္အ၀ရဟိေသာ ျပည္နယ္တခုျဖစ္သည္။ မီဇူးလူမ်ိဳးမ်ား မီဇူရမ္ျပည္နယ္၏လမ္းပန္းဆက္သြယ္ရီးကို ခက္ခက္ခဲခဲတည္ေဆာက္ထားကတ္သည္။ မီဇူရမ္ျပည္နယ္၏အခက္အခဲႏွင့္ႏိႈင္းစာလွ်င္ ရခိုင္ျပည္၏လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈအခက္အခဲမွာ ဟာသျဖစ္လားသည္။ မီဇူးလူမ်ိဳးမ်ား၏ဇဲြလံု႔လႏွင့္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို အာရီယံႏြယ္ကဆင္းသက္လာသည္ဟုဆိုေသာ ရကၡိတရခိုင္သားမ်ား ၿခီဖ်ားေတာင္လိုက္မွီဖို႔မထင္။
အကၽြႏ္ုပ္ Aizawl သို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ေရာက္ခစဥ္ဟုထင္သည္ ကိုဗလ၏သူငယ္ခ်င္း ျမန္မာျပည္ကမီဇူးအမ်ိဳးသမီးတဦး (နာမည္မမွတ္မိ) က အဆက္အသြယ္လုပ္ပီး၍ ကိုဗလႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ မီဇူရမ္းေတာ္လွန္ရီးေခါင္းေဆာင္ႀကီး MNF ဥကၠဌ ဇိုးရမ္းထန္းငါႏွင့္ သူ၏အိမ္တြင္ လူခ်င္းလားတြိျဖစ္လိုက္ပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္က Mizoram ၌ Congress ပါတီ အႏိုင္ရလွ်က္ဟိၿပီး MNF မွာ အတိုက္အခံအျဖစ္ ရပ္တည္လွ်က္ဟိသည္။ မီဇူရမ္တြင္နီထိုင္စဥ္ကာလအတြင္း အကၽြႏ္ုပ္လည္း မီဇူေတာ္လွန္ရီးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဇိူးရမ္းထန္းငါကိုအားက်၍ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဇိုးမွတ္ငိုင္ယာဟု နာမည္ခံယူလိုက္သည္။ အစ္မမစမ္းပြီးက ၄င္းနာမည္ပီးပါသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ မီဇူးလူမ်ိဳးမ်ားအားခ်စ္ေသာသူဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရသည္။
မီဇူရမ္ျပည္နယ္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ထူးျခားသည္မွာ မီဇူရမ္ျပည္နယ္ သမိုင္းသုေတသနဌာနက အဂၤလိပ္လက္ထက္က ထုတ္ၿပီးသား ယွားပါးစာအုပ္မ်ားကို ျပန္လည္ထုတ္၀ီျခင္းျဖစ္သည္။ အတြင္းေရးမႈးဦးခင္ေမာင္ နယ္စပ္၌ ရခိုင္ဒုကၡသည္မ်ားကိစၥေဆာင္ရြက္ၿပီး တက္လာေသာအခါ လက္ထဲ၌ မီဇူရမ္ျပည္နယ္ သမိုင္းသုေတသနဌာနက ထုတ္၀ီေသာ စာအုပ္အင္ထန္မ်ားမ်ားပါလာလတ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရစာအုပ္မွာ "The Wild Races of Chittagong Hill Tract" ျဖစ္သည္။ ၄င္းစာအုပ္တြင္ စစ္တေကာင္းေတာင္တန္းနယ္ လူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးတြင္ ကိုယ္ပိုင္စာအကၡရာဟိသည့္လူမ်ိဳးမွာ ဤလူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းသာဟိေၾကာင္း။ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ (မရမာ) ဟုေခၚေၾကာင္းေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္မွ သမိုင္းသုေတသီမ်ား ဒီမိုကေရလမ္းေၾကာင္းပြင့္လာလွ်င္ မီဇူရမ္ျပည္နယ္ ပညာရီးဌာနႏွင့္အဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီးလွ်င္ ပညာရီးဆိုင္ရာ သမိုင္းသုေတသနဆိုင္ရာ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ားကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္သည္။ ထိုစာအုပ္တြင္ ထူးျခားသည္မွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးတဦး မီဇူရြာသူႀကီးအိမ္တြင္နီသည္။ စာရြီးသူက ရာဇ၀တ္မႈေၾကာင့္ထြက္ၿပီးလာသည္ဟု ယူဆသည္။ တရက္နိ မီဇူးရြာသားမ်ား (ရခိုင္သားအပါအ၀င္) ဆီးဆာဖက္ ဘဂၤလီကုလားရြာသို႔လား၍ ဓျမတိုက္သည့္အေၾကာင္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္။
အကၽြႏ္ုပ္ ထိုင္းမွျပန္ေရာက္ၿပီး ရကၠန္း Project ျဖင့္ မီဇူရမ္သို႔ တတိယတေခါက္လားသည့္အခါ ရကၠန္းခတ္နီေသာ အထြန္းေခ်႐ို႕ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္၊ ေနာက္တေယာက္၊ သိန္းထြန္း၊ ေနာက္တေယက္ စုစုေပါင္း ရခိုင္သား ငါးေယာက္ဟိသည္။ အထြန္းေခ်၏အစ္ကိုမွာ ေက်ာက္ေတာ္မွ အိုက္ေဇာသို႔အလုပ္လာလုပ္သူ ရခိုင္သားအစ္ကိုႀကီးတေယာက္၏သမီးနွင့္အိမ္ေထာင္က်လွ်က္ဟိသည္။ အစ္ကိုႀကီး၏ညီျဖစ္သူမွာ ၿမိဳ႕နယ္လ၀ကမႈးျဖစ္ၿပီး အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ႏွင့္ တရပ္ကြက္တည္းျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ တရက္နိ (၉) ခ်က္တီးေလာက္တြင္ အထြန္းေခ်၏အစ္ကိုက အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕နီရာအိမ္သို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေပါက္ခ်ပါလတ္ၿပီး (နႏၵရာသီး) ခဲြစားကတ္သည္။ ညည့္တခ်က္တီး ႏွစ္ခ်က္တီးေလာက္တြင္ အစ္ကိုသီဆံုးလားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တန္းခါးလာေခါက္သည္။ အသက္လွ်ဴလီႁပြန္ပိတ္၍ ရုတ္တရက္သီဆံုးလားျခင္းျဖစ္သည္။ ညည့္သန္းေခါင္တြင္ Taxi မ်ားလည္း လိုက္ရွာမရ။ ဆီး႐ံုပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မရလိုက္ပဲ ခ်က္ခ်င္းအသက္ကပ္ပါလားသည္။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱတရားကို ေတာ္လွန္ရီးလုပ္ခါမႀကံဳရ၊ ရကၠန္းခတ္ခါမွ ႀကံဳရသည္။ မယားသည္မွာ ကိုယ္၀န္အရင့္မာျဖင့္က်န္ခၿပီး အေခ်မွာ ယခုဆိုလွ်င္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာက္ေလာက္ၿပီးျဖစ္မည္။ မီဇူရြာသူရြာသားမ်ား လူႀကီးလူငယ္အားလံုး အလြန္အားကိုးရသည္။ အေလာင္းၿမီက်ေအာင္ထိ အစစအရာရာ ကူညီပီးကတ္သည္။ နာရီးကိစၥၿပီး၍ ရက္မ်ားမၾကာ ရကၠန္းစင္ေထာင္သည္မွ ပဲြဦးထြက္ အထည္ (၅) ထည္ထြက္သည္။ ကိုအထြန္းေခ်အား ေရာင္းခိုင္းရာ အံစာထိုး၍ အားလံုးတက္တက္ေျပာင္သည္။ ကႏၱဳကႏၱာနမိတ္မေကာင္းသည္ျဖစ္၍ အကၽြႏ္ုပ္လည္း စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ရကၠန္း Project ကို တပ္ေခါက္ၿပီး ေဒလီသို႔ျပန္တက္ပါလတ္ရသည္။ (ဆက္ရန္)