အာကုတၱလာ (Agartala) သို႔

အာကုတၱလာ (Agartala) သို႔
==================
Agartala တြင္ မရမာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းဟိသည္။ ဆရာေတာ္မွာ ၿမိဳလူမ်ိဳးဟုသိရသည္။ ရခိုင္ျပည္ ျမန္မာျပည္တြင္ စာသင္ဖူးသျဖင့္ ရခိုင္စကားကို ရခိုင္သားႏွင့္မျခားေျပာတတ္သည္။ မဏိပူရျပည္နယ္ မိုးေရးတြင္လည္း ေက်ာင္းထိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ ဆရာေတာ္က အျဖစ္မွန္ကို မီးပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕က ေၾကာက္၍ အျဖစ္မွန္ကိုမေျပာဘဲ ႏႈတ္ပိတ္ထားလိုက္သည္။ အာကုတၱလာၿမိဳ႕သည္ ထရိပူရ (ၿမံဳ) လူမ်ိဳးမ်ား၏ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုေသာ္လည္း ၿမံဳလူမ်ိဳးတဦးတေယာက္မွ် မတြိရပါပ်ာယ္။ အားလံုး ကုလားမ်ားက ၀ါးမ်ိဳထားၿပီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အလားသ႑န္တူသည္။ မြန္ျပည္နယ္၏ၿမိဳ႕ေတာ္ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္လည္း မြန္လူမ်ိဳးမ်ားမဟိေတာ့ဘဲ မူဆလင္ကုလားမ်ားက ႀကီးစိုးထားသည္။ အကယ္၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရကလည္း ဦးေႏွာက္ေသးသိမ္စြာျဖင့္ ေဒသခံမြန္လူမ်ိဳးမ်ားအား အာဏာလဲႊေျပာင္းမပီးဘဲ ဆက္လက္ဖိႏွိပ္နီဦးမည္ဆိုလွ်င္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕သည္လည္း အမ်ားမၾကာက်ဆံုးရေပေတာ့မည္။ ေမာ္လၿမိဳင္က်ဆံုးၿပီးလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ကား မည္မွ်တာရွည္ရပ္တည္ႏိုင္မည္နည္း။ ေရႊတိဂံုဘုရားလည္း မ်က္ခံုးမႊီးလွဳပ္လွ်က္ဟိသည္။
အာကုတၱလာမွတဆင့္ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ ထရိပူရရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားဟိရာ ၿမိဳ႕ေခ်တၿမိဳ႕သို႔ ခရီးထြက္ခြာပါသည္။ ယင္းၿမိဳ႕တြင္ သက္လူမ်ိဳးႏွင့္ ထရိပူရရခိုင္လူမ်ိဳးအမ်ားအျပားတြိရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အုပ္တိုက္အေဆာက္အဦးျဖစ္ၿပီး သာသာ၀င္း၀င္းဟိသည္။ ၄င္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွတဆင့္ ရခိုင္ျပည္မွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးျဖစ္ေသာ ဦး၀ိရိယဟိရာ သက္ရြာသို႔ခရီးဆက္ပါသည္။ သက္ရြာမွာ ဘဂၤလားေဒခ်္မွထြက္ၿပီးလာကတ္ေသာ သက္လူမ်ိဳးမ်ားအား ရြာထူေထာင္ပီးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ရြာဆိုေသာ္လည္း လူနီအိမ္မ်ားကို စီတန္းေဆာက္ထားသည္မဟုတ္ ေတာင္ကုန္းေတာင္ကုန္းလိုက္ ျပန္႔ၾကင္းတည္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာင္ကုန္းတကုန္းႏွင့္တကုန္းအၾကား တအိမ္ႏွင့္တအိမ္ၾကားတြင္ လယ္ကြက္မ်ားဟိၿပီး အလြန္သာယာသည္။
ဆရာေတာ္ဦး၀ိရိယမွာ အသက္ (၇၀) ခန္႔ဟိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ သန္သန္မာမာ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ျဖစ္သည္။ လားႏိုင္လာႏိုင္ဟိသည္။ ဆရာေတာ္ကား ရွိမွီေနာက္မွီလည္းျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ႀကီးၾကာလွေအာင္႐ို႕ေတာ္လွန္ရီးလုပ္စဥ္ကာလ ဘူးသီးေတာင္ဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ႀကီးၾကာလွေအာင္၏တပ္စိပ္တစိပ္က ျမန္မာဖက္ခြက္စစ္တပ္အား အႏိုင္ရလိုက္သည္။ ထိုသတင္းကို ကုလားမ်ားၾကားသိေသာအခါ ဂိုးေခ်႐ို႕ရခိုင္ႏွင့္ငါ႐ို႕ကုလားဆိုစြာ ညီအစ္ကို မိတ္ဆြီတိရာမနား။ ရခိုင္တပ္ေအာင္ပဲြအတြက္ ရခိုင္တပ္စိပ္အား ထမင္းေခၚဖိတ္ေကၽြးပါသည္။ တပ္စိပ္တစိပ္လံုး တအိမ္ထဲတြင္စားဖို႔နီရာမကန္။ တအိမ္တေယာက္က်စီခဲြ၍ ေကၽြးပါသည္။ ငတံုးရခိုင္သားတိလည္း ကုလားကိုယံုၿပီး ထမင္း၀မ္းတင္းေအာင္စားသည္။ ကုလားမ်ားလည္း တအိမ္လူသံုးေယာက္ ႀကိဳးအဆင္သင့္ျဖင့္ ထိုင္ေစာင့္နီသည္။ ရခိုင္သား ထမင္းစား၍၀မ္းတင္းေသာအခါ ကုလားမ်ားက သီနပ္ကိုလု၍ လူကိုႀကိဳးခ်ိဳင္ထားလိုက္သည္။ တပ္စိပ္တစိပ္လံုးကို တေယာက္ခ်င္းစီ ပက္ခံုးတြင္၀ါးထိုးႀကိဳးခ်ိဳင္လွ်က္ က်ားထိုးသတ္ပစ္လိုက္ကတ္သည္။ တပ္စိပ္ေခါင္းေဆာင္ကေျပာသည္မွာ ရခိုင္သားသတၱိအက်မခံကဲ့။ ကုလားတိအနားကပ္လာေက ေဘာကိုေက်ာက္သတ္ဟုေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာက္၍ကားမမွီ။ လီကိုရာထိသည္။ သို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ႀကီးၾကာလွေအာင္၏တပ္စိပ္တစိပ္လံုး ကုလားပါးမွာ က်ားထိုးအသတ္ခံလိုက္ရေၾကာင္း ဆရာေတာ္ဦး၀ိရိယေျပာျပ၍ သိခရပါသည္။ (ဆက္ရန္)
အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ ၄င္းသက္ရြာ၌နီထိုင္စဥ္ အျခားသက္ရြာတရြာ၌ ရဟန္းခံပဲြႏွင့္ႀကံဳသည္။ ဆရာေတာ္က ရဟန္းခံခ်င္ေရလားဟုမီး၍ ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ ေမာင္သွ်င္မ်ားျဖစ္နီသျဖင့္ ရဟန္း၀င္ခံရန္ သေဖာတူလိုက္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း သိမ္သမုဒ္ထားေသာနီရာတြင္ ကမၼာ၀ါစာဖတ္၍ ရဟန္းခံပီးပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ႏွစ္ေယာက္ ရဟန္း (၁) ပါး စုစုေပါင္းသံုးပါးျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္စိတ္ထဲမွာ ရာသက္ပန္ဘုန္းႀကီး၀တ္ခ်င္စိတ္မဟိသည္ျဖစ္၍ ယင္းေလာက္ထိ ေလးေလးနက္နက္မဟိပါ။
အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ရဟန္းခံၿပီးသည္ႏွင့္အမ်ားမၾကာ သက္ေတာ္လွန္ရီးစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ကႏၱေကာက္ဆရာေတာ္ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕နီထိုင္ရာသက္႐ြာသို႔ ေရာက္ဟိလာသည္။ ဆရာေတာ္ဆိုေသာ္လည္း လူ၀တ္လွဲၿပီးျဖစ္သည္။ သိကၡာမခ်သိမ့္သျဖင့္ ဘေႏၱ (ဆရာေတာ္) ဟူ၍ လူအမ်ားက ေခၚလွ်က္ပင္ဟိသည္။ မယားပီးစပ္ေသာ္လည္း မယားမယူဘဲနီသည္။ သီလမပ်က္ေအာင္ ညစာထမင္းလည္းမစား။ အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတာ္လွန္ရီးေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္မွာ ဟာရဘင္းရြာဇာတိဟု သိရသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးျဖစ္နီ၍ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားေဒခ်္၌ ခ်ိတ္ခါဆီးနာ အာဏာရၿပီးေနာက္ သက္ေတာ္လွန္ရီးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းရီးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္လည္း သက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ျပည္ထဲသို႔ျပန္၀င္လားသည္။ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ႏွင့္တြိဆံုသည့္အခ်ိန္၌ပင္ ဆရာေတာ္မွာ အသက္ (၆၅) ႏွစ္ ေက်ာ္လြန္နီၿပီးျဖစ္၍ ယခုအခ်ိန္၌ အသက္ရွင္လွ်က္ဟိလိမ့္မည္မထင္ေတာ့ပါ။ ဆရာေတာ္တြင္ ေဘာ္ဒီကတ္ (၁) ေယာက္ႏွင့္ သက္ေခါင္းေဆာင္ (၂) ေယာက္ပါသည္။ စုစုေပါင္း (၄) ေယာက္ျဖစ္သည္။ မီဇူရမ္နယ္စပ္ဖက္သို႔ ခရီးလားျခင္းျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္လည္း မီဇူရမ္သို႔ ခရီးလားလိုသည္ျဖစ္၍ ဆရာေတာ္႐ို႕ဂ်စ္ကားႏွင့္ လမ္းႀကံဳလိုက္ပါလတ္သည္။ လမ္းတြင္မိုးရြာထားသျဖင့္ သစ္တပင္မွာ ၿပိဳလဲလွ်က္ ကားလမ္းမအား ကန္႔လန္႔ျဖတ္ထားသည္။ သစ္ပင္ကိုခြတ္ျဖတ္ၿပီးမွ ခရီးဆက္၍ရသည္။ သစ္ပင္မွာ ၿခိတ္ပင္ျဖစ္နီ၍ သြီးမတည့္လွ်င္ ၿခိတ္ေပါက္တတ္သျဖင့္ ဆရာေတာ္က အနားသို႔မကပ္ရန္ သတိပီးသည္။ ဆရာေတာ္႐ို႕ကား Aizawl ကိုမျဖတ္၊ နယ္စပ္လမ္းအတိုင္းလားမည္ျဖစ္သျဖင့္ အကၽြႏ္ုပ္အား မီဇူရမ္အ၀င္ သက္ရြာတရြာတြင္ ခ်ထားပီးခသည္။ ၄င္းသက္ရြာမွ ကားစီးလွ်င္ Aizawl သို႔ တိုက္႐ိုက္ေရာက္သည္။ (ဆက္ရန္)